Ruim een jaar geleden stortte de Carolabrug in Dresden in. Waterstofverbrossing was de oorzaak, zo bleek uit een onderzoek van de TU Dresden / Marx Krontal Partner. Cement zet de resultaten van dat onderzoek op een rij, alsmede de gevolgen voor de Nederlandse situatie.
Dit artikel geschreven door de redactie van Cement en grotendeels gebaseerd op het onderzoeksrapport Gutachterliche Leistungen - Ursache des Teileinsturzes Zug C van Marx Krontal Partner, de memo van Rijswaterstaat Advies over betonnen bruggen met staal gevoelig voor waterstofverbrossing en een review van dat advies door TNO, TU Delft en TU Eindhoven. Het artikel is gereviewd en aangevuld door Gerrie Dieteren van TNO en Sonja Fennis van Rijkswaterstaat.
Foto 1. Ingestorte Carolabrug in Dresden (foto: IStockPhoto)
Op 11 september 2024 stortte, geheel onverwacht, de Carolabrug in Dresden in. Om de oorzaken te achterhalen is een groot aantal hypothesen onderzocht en zijn uitgebreide diagnostische en rekenkundige analyses uitgevoerd. Meerdere aspecten blijken een rol te hebben gespeeld. Waterstofgeïnduceerde spanningscorrosie, ofwel waterstofverbrossing, blijkt de hoofdoorzaak.
Waterstofverbrossing is een vorm van corrosie die ontstaat doordat atomaire waterstof in haarscheurtjes (precracks) in het staal indringt en opgesloten raakt. De corrosie ontstaat in de regel vóór het aanbrengen van de corrosiebescherming. Onder blijvende mechanische spanning kunnen de haarscheurtjes zich verder uitbreiden. Dit verzwakt het materiaal, vermindert de taaiheid en maakt het bros, wat uiteindelijk kan leiden tot bros bezwijken van het staal. Gebrekkige bescherming tegen vocht, een corrosieve omgeving of verwerkingsfouten bevorderen dit proces. Voornamelijk veredeld voorspanstaal in de sterkteklasse St 145/160 (QP160) uit de jaren 50-60 van de vorige eeuw is er gevoelig voor.
Reacties