In onderwaterbetonvloeren bestaat een risico op scheurvorming, die kan leiden tot ongewenste lekkages. Een van de oorzaken van die scheurvorming is verhinderde vervorming door temperatuurveranderingen en krimp. Om meer zicht te krijgen op de invloed daarvan is een betonmengsel onderzocht, is de adiabatische temperatuurontwikkeling gemeten en zijn de spanningen berekend.

Als tijdelijke waterdichte bodem van een bouwput of als fundering wordt soms een onderwaterbetonvloer (OWB-vloer) toegepast. De vloer wordt onder water gestort, waarna, na enige tijd verharding, de bouwput wordt leeggepompt. De opwaartse waterdruk wordt gedeeltelijk opgevangen door het eigen gewicht van de OWB-vloer en verder door de vooraf aangebrachte trekelementen en keerwanden.                                      

In de literatuur [1 t/m 11] ligt de nadruk op de dimensionering van de vloer direct na het droogzetten van de bouwput. De (uitwendige) belasting op de vloer bestaat dan uit opwaartse waterdruk (en mogelijke grondzwelling), trekkrachten door de trekelementen en keerwanden, en stempeldruk van de grondkerende wand (fig. 2). Het belastinggeval ‘verhinderde opgelegde vervormingen’, ten gevolge van temperatuurveranderingen en krimp, wordt veelal onderbelicht of blijft zelfs buiten beschouwing.

Om een betrouwbare inschatting te kunnen maken van de optredende spanningen in een OWB-vloer is informatie onontbeerlijk over de betonsamenstelling, betondruksterkte op verschillende tijdstippen en een adiabaat van het beton. Voor dit artikel is een betonsamenstelling beschouwd die ook is onderzocht door de CROW-werkgroep ‘Definitieve staalvezelversterkte onderwaterbetonvloeren’ (tabel 1). Van die samenstelling is de warmtecapaciteit C_c en de warmtegeleidingscoëfficiënt l_c0 bepaald. De druksterkten zijn gemeten en gebruikt voor de bepaling van de stijfheid en treksterkte van het beton.

Dit artikel is geschreven op persoonlijke titel van de auteur. Hierbij is gebruikgemaakt van de door de CROW-werkgroep ter beschikking gestelde informatie.