Het puzzelen met complexe constructies, dat is wat Carla Mulder (Royal HaskoningDHV) het liefste doet. En anderen overtuigen van haar ideeën. Ze ontwerpt al gebouwen sinds 1978. Dat ze in de begintijd als vrouw vaak moest opboksen tegen vooroordelen, deerde haar niet. "Zolang je doet wat je leuk vindt en weet wat je wilt, kun je een eind komen." En gelukkig is er veel veranderd in de wereld, ook in die van constructeurs.

Als ‘C. Mulder’ ondertekent ze haar eerste sollicitatiebrief, niet als Carla Mulder of als mevr. C. Mulder. Zo wil ze voorkomen dat haar vrouw zijn invloed heeft op de sollicitatie. Als ze zich, na een uitnodiging voor een eerste gesprek, meldt bij de receptie, is de verwarring groot. “Wij hebben geen afspraak met mevrouw Mulder”. Pas als ze uitlegt dat ze voor een sollicitatie komt en ze de brieven erbij halen, valt het kwartje.

Het is slechts een van de voorbeelden waaruit blijkt dat ze als vrouwelijke constructeur destijds, het is 1978, een grote uitzondering is. Op de HTS Bouwkunde in Amsterdam is er in haar jaar slechts één vrouwelijk medestudent, en die houdt het nota bene na twee maanden voor gezien. Ook bij haar eerste werkgever, Raadgevend Ingenieursbureau Nederland in Weesp, is ze de enige vrouwelijke constructeur. Het zit haar carrière geenszins in de weg. Na een aantal jaren brengt ze het tot afdelingshoofd.

“Het leverde vaak hilarische situaties op, daar kan ik een boek over vol schrijven. Ik herinner me nog dat ik op een afspraak werd ontvangen met de woorden: ‘Ik dacht dat er iemand kwam die er verstand van had.’ Waarop ik zei: ‘Dat had u goed gedacht’. Die man kon wel door de grond zakken. Later vertelde hij me nog hoe ontzettend rot hij zich toen voelde. Of de reactie nadat ik een kennelijk wat ongebruikelijk tegenvoorstel deed in een bouwvergadering. ‘Mevrouwtje, dat doen we al jaren zo’. Na een uiteenzetting van mij over het voortschrijden van de techniek, was het uiteindelijk de opdrachtgever die als eerste overtuigd was. Of dat ik in een bouwkeet voor schoonmaakster werd aangezien. En dat ik dat ene hoekje wat beter moest schoonmaken. Mijn collega, met wie ik samen was, deed het in de broek van het lachen!”