De laatste jaren zien we een toenemende aandacht voor asset management. Dat is niet zonder reden. Veel van onze kunstwerken zijn gebouwd in de jaren 50 en 60 voor een levensduur van vijftig tot zeventig jaar. Wij zitten nu in de fase dat deze kunstwerken aan het einde van hun beoogde levensduur zijn. De vraag is nu wat de feitelijke status van deze kunstwerken nog is. Zijn levensduurverlengende acties zinvol, is herbestemming mogelijk of moet worden overgegaan tot sloop en vervanging?
Foto 1. De waarde van de infrastructuur is 20x de waarde van al het goud dat ooit gedolven werd (ontwerp: Iris Batterham)
Dit is het eerste van twee artikelen, gebaseerd op de afscheidsrede van prof. Klaas van Breugel, Het model: vehikel voor glorie en schade. Van Breugel sprak deze rede uit bij het afscheid als hoogleraar op het gebied van ‘Betonmodellering en materiaalgedrag’, bij de sectie Materials & Environment van de Faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen van de Technische Universiteit Delft, op vrijdag 27 september 2019.
Vanuit de techniek gezien is het interessant, en ook leerzaam, om na te gaan of de kunstwerken gedurende hun levensduur hebben gepresteerd zoals verwacht. Hebben aantastings- en verouderingsprocessen plaatsgevonden met de snelheid en intensiteit die impliciet in de ontwerpregels waren aangenomen? De snelheid van deze verouderingsprocessen is afhankelijk van een aantal factoren, waaronder de temperatuur. Als de temperatuur op aarde structureel hoger wordt, wat betekent dat dan voor de levensduur van onze infrastructuur. Gaat het hier om marginale of substantiële impact op de levensduur van onze kunstwerken en wat gaat het ons kosten?
Reacties
Aalbers - Bouwkundig adviesbureau Aalbers 26 augustus 2023 08:54
Prima onderzoek