Het is zaterdag 19 augustus en ik ben in de tuin aan het werk. De tuin is echt een puinhoop. In de eerste plaats omdat ik er lang niets heb gedaan vanwege de werkdruk rond het fib Symposium 2017 in Maastricht, maar ook omdat de buxusrups alle buxussen ? en ik had er veel ? bruin had gevreten.

In mijn werk bij Adviesbureau Hageman zie ik heel vaak dingen die in de praktijk mis zijn gegaan. Al jaren speel ik met het idee om mijn ervaringen vast te leggen in een boek. Echter, door de drukke werkzaamheden bij het bureau, de TU Delft en diverse andere bezigheden zoals die bij Cement, komt daar gewoon niks van. Inmiddels deel ik wel een aantal van mijn ervaringen met de studenten in het vak ‘Forensic Structural Engineering’, dat ik sinds enkele jaren samen met collega Karel Terwel aan de TU Delft verzorg. Maar het zou toch goed zijn als ook anderen kunnen leren van wat er regelmatig in de praktijk fout gaat. 

Schrijven vind ik leuk. Een aantal jaren terug verzorgde ik het clubblad van mijn atletiekvereniging. Iedere maand bracht ik een editie uit. Na twee jaar vond ik het welletjes. Ik werkte me uit de naad, kreeg weliswaar vaak complimenten, maar regelmatig ook commentaar: “Waarom staat mijn stukje er niet in?”, “Mijn uitslag ben je vergeten”, enz.. Omdat ik het schrijven voor de vereniging toch heel erg leuk vond, ben ik 26 juni 2011 mijn eigen krantje begonnen. Ik deed min of meer hetzelfde, maar had duidelijk aangegeven dat het mijn krantje was en kritiek niet mogelijk was. Wie het wilde hebben, kon het krijgen, maar ik bepaalde wat er in kwam (ik bakte de koekjes). Naast sportverslagen, ging ik ook op actualiteit in, deelde ik iets persoonlijks, maakte ik grapjes, enz. Ik noemde het krantje de ‘Dick voor Mekaar’, dat al gauw bekend stond als ‘De DvM’. Vele krantjes heb ik gemaakt en het abonneebestand groeide uit naar circa 150 personen. Na 603 edities en 2293 bladzijden ben ik er op 26 juni 2016 (exact 5 jaar na de start) mee gestopt. De afstand naar mijn hardloopvrienden was te groot geworden. Door mijn knieproblemen kon ik niet meer hardlopen en was ik geen lid meer van de atletiekvereniging.

Waarom zo’n verhaal in Cement? Nou, dacht ik vanmorgen in de tuin, misschien kan ik in Cement iets vergelijkbaars doen: mijn eigen rubriek, waarin ik in mijn ogen waardevolle, bij Adviesbureau Hageman opgedane praktijkervaringen deel. Dat geheel op mijn manier, onder eigen verantwoordelijkheid en zonder enige status. Daarmee moet het toch mogelijk zijn om iets voor u, als lezers te doen. En dan kan ik er misschien ook wel de naam ‘Dick voor Mekaar’ aan hangen, want uiteindelijk doe ik het voor jullie! Ik heb het idee besproken met Jacques, de redactie en mijn compagnon bij Adviesbureau Hageman, prof. Simon Wijte. Zij juichten het initiatief toe. Inmiddels heb ik een aantal edities voorbereid. Daarbij put ik uit ervaringen bij ons bureau. Maar, als het wordt gewaardeerd, kan ik in de toekomst misschien ook ervaringen van anderen aan de orde stellen.

De eerste ‘Dick voor Mekaar’ gaat over vorstschade. Er zijn veel vormen van vorstschade en veel daarvan zullen later aan de orde komen. Als eerste behandel ik vorstschade bij stalen kolommen. Ik beperkt me dus niet alleen tot beton!