Dit artikel is het tweede deel in een serie van vier over de Nieuwe Sluis Terneuzen. In het eerste artikel is het ontwerp, de fasering en de bouwmethode van de sluis op hoofdlijnen toegelicht. Het derde artikel gaat over de betonnen sluishoofden en het ontwerp van de deurkassen. Ten slotte zoomt het vierde artikel in op de betonconstructie van de brugkelder van de basculebrug.
Buiten deze serie om is ook een artikel over de bodemroosters van de Nieuwe Sluis Terneuzen verschenen: ‘Ontwerp en afzinken bodemroosters’.

• De sluiskolk bestaat uit twee kolkwanden, met in een daarvan geïntegreerd een nivelleerkanaal, en daarnaast een kolkbodem met bodemroosters
• De westelijke wand fungeerde ook als de grondkerende wand en is uitgevoerd als diepwand
• Vóór de grondkerende wand is een wand combiwand geplaatst, waarmee een koker voor het nivelleerkanaal ontstond
• De oostelijke kolkwand is uitgevoerd in de vorm van een combiwand
• De legankers zijn door middel van een ankerscherm van damwandplanken verankerd in de grond
• Het onderwaterbeton van de sluiskolk is ongewapend en niet verankerd, en daarom maar beperkt in staat om opwaartse belastingen op te nemen
• Om de opwaartse druk onder de vloer te beperken, zijn meer dan vijftig bodemperforaties toegepast
• De bodemroosters zijn gemaakt in een tijdelijk bouwdok in een bouwkuip in de (destijds) nog niet ontgraven sluiskolk
• Om de bodemroosters tijdelijk te laten drijven, is gebruikgemaakt van een iets lichter betonmengsel dan normaal
• De afzinkoperatie leek op die van een zinktunnel, met dat verschil dat er geen elementen aan elkaar gekoppeld hoefden te worden en er geen transport over open water nodig was