Met de Vismigratierivier in de Afsluitdijk wordt de trek van vissen tussen de Waddenzee en het IJsselmeer hersteld. Het is een baanbrekende ontwikkeling in de waterbouwkunde, die twee schijnbaar tegenstrijdige functies vervult: naast het doorlaten van vissen, ook het keren van water. Het project verenigt ecologie, waterbeheer, infrastructuur en publieke ruimte in één uniek ontwerp.
Dit artikel is onderdeel van een special van Cement over de Afsluitdijk. Voor een overzicht van de andere artikelen zie www.cementonline.nl/afsluitdijk.
Foto 1. Doorlaatmiddel Vismigratierivier Afsluitdijk met links de hoofdpassage en rechts de Vertical Slot Passage (foto: Rijkswaterstaat/Levvel/Jan Wessels)
Project: Afsluitdijk, Doorlaatmiddel Vismigratierivier (D-VMR)
Opdrachtgever: Provincie Fryslân en Rijkswaterstaat
Samenwerkende partijen: Waddenvereniging, It Fryske Gea, Sportvisserij Nederland, Coalitie Blauwe Hart Natuurlijk en NetVISwerk13
Architect: Bruno Doedens
Opdrachtnemer: Levvel, bestaande uit BAM, Van Oord, Rebel en Invesis
Ontwerp en productie schuiven: Takke Breukelen B.V.
De Afsluitdijk beschermt ons land tegen het water, maar met de aanleg in 1932 gingen er ook ecologische verbindingen verloren. Zo vormt de dijk een hindernis voor veel soorten vissen. Om de migratie van vissen tussen de Waddenzee (zout water) en het IJsselmeer (zoet water) mogelijk te maken is de Vismigratierivier ontworpen (foto 2).
Reacties