Hoogwaardige bedrijfsvloeren worden in toenemende mate hybride gewapend, oftewel met een combinatie van nettenwapening en staalvezels. Voor hybride gewapend beton leiden de beschikbare ontwerpmethoden veelal tot een te gunstige inschatting van de maximale scheurwijdte. In dit artikel wordt een afwijkende rekenmethode gegeven, die is afgestemd met maximaal gevonden scheurwijdten uit de praktijk. Daarnaast worden er aanbevelingen gegeven voor het achteraf, in het werk opnemen van scheurwijdten.

Het ontstaan van scheuren in beton is op zichzelf geen probleem en ligt bij veruit de meeste betonconstructies zelfs in lijn der verwachting. Het betekent niets anders dan een betonconstructie waarin de optredende trekspanning groter is dan de maximaal opneembare trekspanning. Dit geldt ook voor monoliet afgewerkte betonnen bedrijfsvloeren, waarvan in Nederland vele miljoenen vierkante meters liggen. Voor bedrijfsvloeren is het beheersen van scheurwijdte een van de belangrijkste ontwerpaspecten. Daarbij is het zaak om de wijdte van de scheuren te beperken tot vooraf gestelde grenswaarden vanuit het oogpunt van functioneel gebruik, duurzaamheid en onderhoud. En daarin zit vaak de uitdaging. Wijde scheurvorming zoals weergegeven in foto 3 is immers funest. Om de scheurvorming te beheersen wordt in deze vloeren tegenwoordig in plaats van alleen conventionele wapening vaak een combinatie van wapeningsnetten en staalvezels toegepast. We spreken dan van een hybride gewapende betonvloer (foto 2).