Toen ik twee weken terug nog contact had met de organisator van het symposium, gaf hij aan dat mijn speech velen aan het denken had gezet en dat de nadien opgetreden verschrikkelijke ongevallen in Antwerpen en Miami, de importantie ervan nog eens extra benadrukten.

De reactie van de symposiumdeelnemers zette mij ook aan het denken. Is het dan in Nederland zoveel erger dan in andere landen? Ik heb daar niet direct een antwoord op en als het in andere landen ook slecht of zelfs slechter zou zijn, helpt ons dat niet. Een veel belangrijkere vraag is of we wel voldoende leren van de instortingen. Onder de titel ‘Leren van instortingen’ liep er vele jaren een project bij CUR en bracht mijn oud-collega aan de TU Eindhoven, Frans van Herwijnen, een interessant boek uit. Het zijn overigens niet alleen de grote instortingen waar we van moeten leren. Schades door opgelegde vervormingen komen met de regelmaat van de klok bij ons op kantoor langs.

Goed is om te zien dat Nebest in dit nummer ervaringen deelt, die zijn opgedaan in 10 jaar onderzoek naar aanleiding van het bezwijken van een galerijvloer in de Antillenflat. En ook nu is er weer aandacht voor scheurvorming door opgelegde vervormingen.

Dit voorwoord schrijf ik enkele dagen na de vreselijke overstromingen in Limburg, België en Duitsland. Anders dan bij de voorgaande besproken instorting, gaat het daarbij niet om constructiefouten, maar om aanhoudende extreme weersomstandigheden. Die kwestie zal velen de komende jaren bezighouden.

En dan is het nog zo dat door corona velen van jullie ook dit jaar weer niet de gewenste vakantie hebben kunnen vieren. Hoe erg is dat? Ja, weer een van mijn vele uitspraken: “Alles is relatief”.

Lees alle artikelen van deze editie of bekijk het hele nummer.