Op basis van een lineaire plaatberekening en nieuwe verkeersbelastingen voldeed de brug Veerse Heuvel in Rotterdam (foto 1) ruimschoots niet, zelfs niet op afkeurniveau volgens NEN 8700. De unity-check voor de buigendmomentcapaciteit bedroeg 2,5. Uiteindelijk is alles op alles gezet om te tonen dat ingrijpen niet nodig was. Complexe niet-lineaire berekeningen zijn uitgevoerd waarbij rekening is gehouden met drukmembraanwerking en herverdeling van momenten.
¹) De naam drukmembraanwerking is voor de gedane analyse arbitrair. Een membraan is immers een 2D plaat. Voor de brug is gekeken naar afdracht in één richting. Vanuit oogpunt van rekenmodellering zou het daarom dus beter zijn te spreken van drukboogwerking.
Reacties