A r c h i t e c t u u r & o n t w e r pInfras tr uc tuur18 cement 2007 2ir. Marja Haring, Ingenieursbureau GemeentewerkenRotterdamIn het begin van deze eeuw is het plan ontwikkeld deHofpleinlijn om te bouwen tot een lightrailverbinding.Hiertoe zal de bestaande Metro vanaf het CentraalStation ondergronds worden doorgetrokken en bij deKleiweg aanhaken op de Hofpleinlijn. Door stedenbouwkundigen en verkeerskundigen van dS+V zijnsamen met architect Marja Haring (de auteur van ditartikel) studies verricht naar de mogelijkheid de tweebestaande bovengrondse haltes op Rotterdams grondgebied (Kleiweg en Wilgenplas) te handhaven. In verband met de decentrale ligging van beide haltes en deplanvorming rondom Zestienhoven, zijn twee nieuwehaltelocaties ontwikkeld: bij de kruising Melanchthonweg (fig. 1) en bij het Meijersplein.De nieuwe halte Melanchthonweg was aanleiding eenvervoersknoop rondom het viaduct te ontwerpen vanlightrail, tram, bus, auto en langzaam verkeer. Hetnaast het spoorviaduct gelegen fietsviaduct is afgebroken om alle vervoersmodaliteiten, met uitzonderingvan de lightrail, op maaiveld te kunnen verknopen.Vanwege de sociale veiligheid zijn de perrons bovende Melanchthonweg gesitueerd (foto 2). Door degrote letters `MELANCHTHONWEG' op het viaductis de vervoersknoop als geheel aangegeven en is deRandstadRailhalte hiervan een onderdeel geworden.Het nieuwe knooppunt is een belangrijke positieveimpuls voor de omgeving.De oorspronkelijke ambitie voor de RandstadRailhaltewas minimaal, namelijk twee perrons met abri's, metbuitentrappen te ontsluiten. Door de eisen van deStadsregio Rotterdam; Melanchthonwegviaduct wordtvervoersknoop1 |KnooppuntMelanchthonweg(artist impression)A r c h i t e c t u u r & o n t w e r pInfras tr uc tuurcement 2007 2 19exploitant en opdrachtgever ? de RET ? is dit ambitieniveau veel hoger geworden. Zo heeft de RET, ondermeer om de veiligheid van de reizigers op de perrons tewaarborgen, bij alle metrohaltes op Rotterdams grondgebied tourniquets ge?ntroduceerd, waardoor de perrons alleen toegankelijk zijn voor reizigers met een geldig plaatsbewijs.Deze tourniquets hebben het ontwerp van de RandstadRailhaltes ingrijpend be?nvloed. Op maaiveldmoest hiervoor een ruimte worden ontworpen, metaansluitend een overdekte en afgesloten trap/lift naarhet perron.Deze functionele eisen zijn vertaald in een vorm.Rondom een opvallende zwarte schijf zijn hal, trap/lift en abri geplaatst. Zowel de toegangshal als detrap/lift zijn geheel in glas ontworpen, zodat de reizigers kunnen zien en kunnen worden gezien. Voor deori?ntatie van de reiziger is de route van plein naarperron in ??n oogopslag zichtbaar gemaakt en is dehalte Melanchthonweg ??n geheel en ??n vloeiendebeweging geworden.De ruimte onder het spoor en het fietsviaduct was donker, onaantrekkelijk en sociaal onveilig (foto 3).Het afbreken van het fietsviaduct was een belangrijkeverbetering, doordat de lengte van de onderdoorgangwerd verkort. Het was, helaas, constructief niet mogelijk de perrons aan de bestaande constructie te bevestigen. Door het aanbrengen van de kokerliggers voor deperrons moesten de schijfvormige steunpunten, endaarmee de onderdoorgang, weer worden verlengd. Omhet overzicht te vergroten, werd voorgesteld de steunpunten van het viaduct te perforeren met zichtgaten.Uit de constructieberekening bleek echter dat hiervoorde schijven dusdanig moesten worden opgedikt, dat hetmiddel erger werd dan de kwaal. Besloten is de driedeling van de ruimte onder het viaduct te handhaven. Omtoch de beide langzaamverkeersgebieden vriendelijkerte maken, werden de taluds bij de opleggingen verwijderd om de onderdoorgangen te verbreden. Hierdoor,en door de bekleding van de wanden met lichtgekleurde tegels, is onder het viaduct een aangename ruimteontstaan. n4 |Grote letters maken devervoersknoop duidelijk2 |Reizigers kunnen zien engezien worden3 |Oorspronkelijke situatie;sociaal onveilig