De invloed van staalvezels in beton hangt sterk af van de oriëntatie van deze vezels. In een afstudeeronderzoek aan de TU Eindhoven is een methode ontwikkeld om deze vezeloriëntatie te beïnvloeden met behulp van een magnetisch veld in een elektromagnetische spoel. De resultaten zijn veelbelovend. Auteur: ir. Mark Wijffels ENCI Studieprijs 2014Dit is het tweede artikel in een serie met bijdragen van prijswinnaars van de ENCI Studieprijs 2014. De studie die in dit artikel wordt beschreven, ontving de tweede prijs in de categorie Universiteiten.
2
Magnetisch
georiënteerd
staalvezelbeton
De invloed van staalvezels in beton hangt sterk af van de oriëntatie van deze vezels. In
een afstudeeronderzoek aan de TU Eindhoven is een methode ontwikkeld om deze
vezeloriëntatie te beïnvloeden met behulp van een magnetisch veld in een elektro-
magnetische spoel. De resultaten zijn veelbelovend.
1
Afstudeeronderzoek naar het richten van staalvezels in zelfverdichtend beton
Magnetisch geori?nteerd staalvezelbeton 2015
3
Beton is een bros materiaal, bezit een relatief lage treksterkte en
heeft weinig rotatiecapaciteit. Om het geschikt te maken als
constructiemateriaal wordt al decennialang staal toegevoegd in
de vorm van wapeningsstaven. Deze wapening staat organische
vormen in de architectuur veelal in de weg. Met de introductie
van staalvezelbeton leken de architectonische mogelijkheden
eindelijk te worden vergroot. Het werd mogelijk flexibelere
mallen te creëren omdat men niet of minder werd gehinderd
door de starre en lastig te vervormen wapeningsstaven. De
regelgeving kwam echter nooit van de grond, onder meer
doordat de vezelverdeling over de doorsnede van staalvezel-
beton niet constant bleek te zijn. Met CUR-Aanbeveling 36 en
CUR-Aanbeveling 111 is slechts het construeren van elastisch
ondersteunde vloeren toegelaten. Dat heeft grootschalige
toepassing in de praktijk flink in de weg gestaan.
Het functioneren van staalvezelbeton is gebaseerd op de
energie die is benodigd voor het onthechten en vervormen van
de staalvezels na het scheuren van de constructie. Uit onder-
zoek blijkt dat deze energie maximaal is als de vezels zich onder
een hoek van 30° ten opzichte van de belastingsrichting rang-
schikken [1, 2, 3]. Om dit te realiseren, is in een afstudeeronder-
zoek op de TU Eindhoven een nieuwe methode ontwikkeld om
vezels te kunnen richten in een verse betondoorsnede. De methode houdt in dat met behulp van een elektromagnetische
spoel een magnetisch veld wordt opgewekt. De spoel wordt
vervolgens over een mal met vers beton bewogen. De aanwe-
zige staalvezels zullen zich willen oriënteren naar de magneti-
sche veldlijnen van de spoel, die in de overspanningsrichting
liggen. De methode richt zich op de prefab-betonindustrie en
omdat daar veelal zelfverdichtend beton (ZVB) wordt toege-
past, is dit materiaal als uitgangspunt genomen. De doelstelling
van het onderzoek is het verhogen van de effectiviteit van staal-
vezels in staalvezelbeton.
Ontwerpen elektromagnetische spoel
Om inzicht te krijgen in hoe vezels zich in beton gedragen
onder invloed van een magnetisch veld, is een spoel van
beperkte afmeting ontworpen. De sterkte van het magnetisch
veld dat nodig is om vezels in beton te richten, is bepaald aan
de hand van een eenvoudige proef. Cement en water zijn
gemixt met een water-cementfactor van 0,4 waarna een aantal
staalvezels is gericht met behulp van een hoefijzermagneet. Een
ontwerpsterkte van het magnetisch veld van B = 0,25T blijkt
het mogelijk te maken een staalvezel te oriënteren. Op basis
van de resultaten van deze proef is een spoel met een diameter
van 110 mm ontworpen. Het aantal windingen en lagen van de
spoel is daarbij bepaald met behulp van de eindige-elemen-
tensoftware FEMM (Finite Element Method Magnetics). In
figuur 2 is de veldsterkte uitgezet ten opzichte van de positie
van de spoel. De veldsterkte is na het fabriceren van de spoel
met behulp van een veldmeter nagemeten en blijkt binnen 15%
afwijking te vallen.
ir. Mark Wijffels
1) 1
Elektromagnetische spoel die is gebruikt om proefbalkjes te oriënteren
2 Het verloop van de veldsterkte B binnen de elektromagnetische spoel; in het
witte kader wordt de veldsterkte als nagenoeg homogeen beschouwd (± 10%)
1) Mark Wijffels is met het afstudeeronderzoek 'Magnetically orienting steel fibres in
self-compacting concrete' [6] afgestudeerd aan de TU Eindhoven, faculteit Bouw-
kunde. Afstudeerhoogleraar was prof.dr.ir Theo Salet (TU/e). In de afstudeercom-
missie hadden verder zitting dr.ir. Leo Pel (TU/e) en ir. Math Pluis (Spanbeton BV).
ENCI Studieprijs 2014
Dit is het tweede artikel in een serie met bijdragen van prijswin-
naars van de ENCI Studieprijs 2014. De studie die in dit artikel
wordt beschreven, ontving de tweede prijs in de categorie
Universiteiten. De jury over deze studie: "[?]. De jury heeft veel
waardering voor het theoretisch ontwerp van de spoel, de expe -
rimenten die zijn uitgevoerd bij verschillende stroomsterkte-
niveaus in relatie tot de viscositeit van het mengsel en de analyse
van het resultaat, compleet met beeldverwerkingstechnieken.
Waardering vooral ook voor de durf om een nieuw onderzoeks-
gebied te betreden, zonder een zekerheid op resultaat. Het
onderzoek is zeer uitgebreid opgezet en van hoog niveau. De
onderzoeker geeft blijk van een volwassen zelfkritische houding
ten opzichte van de onderzoeksresultaten en inspireert hopelijk
velen met een onwrikbare overtuiging dat, mits juist toegepast,
de methode in de praktijk moet kunnen werken."
2
7,70 · 10 -2
6,12 · 10 -2
4,15 · 10 -2
2,17 · 10 -2
3,95 · 10 -2
Magnetisch geori?nteerd staalvezelbeton 2015
4
0
20 40
60 80
100 120
140
160
180
0 0,5 1,01,52,02,5
MPZ 50 x 0,8 MPZ HT 50 x 1,0 3D 4D 5D
tijd [s]
stroomsterkte [A]
3 De tijd die het kost om vezels te oriënteren, neemt exponentieel af naarmate
de veldsterkte toeneemt
4 Meerdere vezels in een magnetisch veld hebben de neiging om ketens te vormen
5 Houten frame dat is gebruikt om de bekisting door het hart van de spoel te
verplaatsen
Interactie tussen meerdere vezels met toeslagmateriaal
De vorige proef is herhaald maar nu met de toevoeging van
grind. Het doel van de proef is te observeren of het mogelijk is
de vezels te oriënteren ondanks de aanwezigheid van grove
korrels in het betonmengsel. Het blijkt dat de vezels geen
hinder ondervinden van de aanwezigheid van korrels. Indien
een grindkorrel in het rotatiepad van een vezel ligt, is deze in
staat de korrel weg te drukken. Het blijkt dat ook hier ketens
van vezels worden gevormd.
Full-scale-proeven
Met de ervaring die is opgedaan tijdens het uitvoeren van de
verkennende proeven is het onderzoek uitgebreid naar het
oriënteren van vezels in een smal betonbalkje. Omdat de al
ontworpen spoel niet van voldoende omvang was, is een
Verkennende proeven
Om meer inzicht te krijgen in het gedrag van staalvezels in een
viskeuze vloeistof onder invloed van een magnetisch veld, is
een serie verkennende proeven uitgevoerd. Door toepassing
van een doorzichtige olie zijn de resultaten zichtbaar gemaakt.
Naast het vergroten van de zichtbaarheid is het voordeel van
het gebruiken van olie dat deze niet hoeft te worden gemixt.
Bovendien kan olie worden hergebruikt omdat deze niet
verhardt. De olie heeft een viscositeit van 60 Pa · s en een vloei-
drempel (de waarde van afschuifspanning waarboven stroming
optreedt) van 0 Pa. Deze viscositeit komt overeen met een
doorsnee zelfverdichtend betonmengsel.
De proeven hebben betrekking op de volgende aspecten:
? rotatiegedrag van een enkele vezel;
? interactie tussen meerdere vezels;
? interactie tussen meerdere vezels met toeslagmateriaal.
Rotatiegedrag van een enkele vezel
Een bakje met siliconenolie werd in het magnetisch veld
gebracht. De tijd die nodig was om een enkele vezel te draaien
onder invloed van een variërende veldsterkte is gemeten. De
proef is uitgevoerd voor vijf typen vezels. Het blijkt dat de tijd
benodigd om een enkele vezel te draaien logaritmisch afneemt
ten opzichte van de veldsterkte (fig. 3).
Interactie tussen meerdere vezels
Een aantal staalvezels is opgeknipt, vanwege de beperkte spoel-
diameter, en willekeurig in siliconenolie en in een magnetisch
veld geplaatst. Het magnetische veld zorgt ervoor dat zich
aaneengesloten kettingen van vezels vormen, doordat elk vezel-
tje een magneet op zich wordt met een eigen plus- en minpool
(foto 4). Deze strengen hebben de voorkeur om richting de
windingen van de spoel te trekken. Dat komt doordat het veld
niet helemaal homogeen is.
3
4
5
Magnetisch geori?nteerd staalvezelbeton 2015
5
6 Röntgenfoto's van de staalvezels, bewerkt tot een zwart-witafbeelding
Het blijkt dat de momentcapaciteit hoger is naarmate meerdere
vezels de optredende scheur doorkruisen. Het oriënteren van
staalvezels heeft dus een positief effect op de momentcapaciteit.
Na het beproeven werd wederom een röntgenonderzoek uitge-
voerd naar de vezeloriëntatie. In figuur 6 worden de röntgen-
foto's van een proefbalkje weergegeven. Het balkje is zowel
verticaal (1, 2, 3) als horizontaal (A, B, C) in drieën opgedeeld.
Het mengsel toont een lichte segregatie en de vezelverdeling is
niet homogeen, door de invloed van het magnetische veld. De
vezels bleken echter goed richtbaar. Doordat het magnetisch
veld niet geheel homogeen is, hebben de vezels echter de
neiging naar buiten toe te bewegen. Naarmate het balkje in zijn
geheel door de spoel is gehaald en van de spoel af beweegt,
blijven de vezels in lichte mate aangetrokken door het veld. De
staalvezels rangschikken zich dan ook in de buitenste derden
van de balkjes (A en C).
Conclusie
De aanwezigheid van staalvezelbeton in een magnetisch veld
leidt er toe, dat de staalvezels zich naar de belastingsrichting
oriënteren. Onderzoek wijst uit dat indien de vezels een hoek
van 30° met de belastingsrichting maken, zij zich optimaal
nieuwe spoel ontworpen. De diameter daarvan bedroeg 310 mm,
zodat een balkje van 150 × 150 × 600 mm
3 met bekisting door
het hart van de spoel kon bewegen. Om dat te realiseren, is een
houten frame gemaakt (foto 5). Het frame is zo geconstrueerd
dat de bekisting met behulp van een houten rad kan worden
verplaatst. De snelheid waarmee de bekisting wordt voortbe-
wogen, kan bij benadering constant worden gehouden doordat
het aantal omwentelingen per minuut vooraf wordt bepaald.
De afwijking van het systeem blijkt 10% te bedragen. Doordat
het frame van hout is gemaakt, beïnvloedt het de veldlijnen van
het magnetisch veld niet.
Het zelfverdichtend betonmengsel dat is gebruikt voor de
proeven is afkomstig uit het PhD-onderzoek van Grünewald
[4]. Er is gekozen voor een mengsel met een lage vloeidrem-
pel en minimaal een betonkwaliteit van C65, om als prefab
mengsel te kunnen worden gecategoriseerd. Dat maakt het
mogelijk de staalvezels te richten met een relatief lage magne-
tische veldsterkte. Om het mengsel over een periode van een
uur verwerkbaar te houden, is de verhouding superplastifi-
ceerder aangepast ten opzichte van het origineel. In tabel 1
worden de eigenschappen van het mengsel weergegeven.
Met het mengsel werd een serie van 12 balkjes gestort. Er werd
gevarieerd met de veldsterkte en de doorloopsnelheid van de
bekisting door de spoel. Daarvoor is een voeding met een capa-
citeit van 25 A en 120 V gebruikt. Om het effect van de para-
meters op de oriëntatie van de vezels in kaart te brengen, werd
een onderzoek uitgevoerd met röntgenapparatuur (beschikbaar
gesteld door Fontys Paramedische Hogeschool Eindhoven). Elk
balkje werd in 20 plakken gesneden waarna elke plak werd
gefotografeerd. Deze foto's zijn vervolgens bewerkt tot een
zwart-witafbeelding. Vervolgens is met een Fourieranalyse de
richting en intensiteit van de vezeloriëntatie bepaald. Hierdoor
kon de optimale veldsterkte en snelheid voor het oriënteren
van staalvezels in een specifiek mengsel worden bepaald. Het
blijkt dat het goed mogelijk is de vezels in ZVB te richten.
Tevens blijkt dat de vezels ook hier de neiging hebben elkaar
aan te trekken en naar het punt met de hoogste veldsterkte
willen verschuiven.
Momentcapaciteit
In een aanvullend onderzoek [5] is het effect van het oriënteren
op de momentcapaciteit van een serie balkjes onderzocht. Met
de input van de full-scale-proeven werd een nieuwe serie
balkjes van 100 × 100 × 400 mm
3 gestort. De vezels werden
handmatig in het beton geplaatst, daar waar de scheur zou
optreden. Vervolgens werden de vezels magnetisch gericht. Na
een uithardingstijd van 28 dagen werd de serie beproefd in een
driepuntsbuigproefopstelling.
Tabel 1 Samenstelling van het mengsel dat is gebruikt voor het storten van een serie proefbalkjes
omschrijving [kg/m 3]
CEM I 52,5 R 143
CEM III 42,5 N 269
vliegas 173
water 191
grof toeslagmateriaal (4-16 mm) 481
zand (0,125-4 mm) 1045
superplastificeerder Glenium 27 6,1
superplastificeerder Glenium 51 0,83
stabiliseerder Glenium Stream 2006 2,7
water-cementfactor 0,44
water-bindmiddelfactor 0,39
staalvezels MPZht 50 × 1,0 0,50%
6
Magnetisch geori?nteerd staalvezelbeton 2015
6
7 Röntgenfoto's van een al beproefd balkje.; er is geen notch gemaakt om ervoor
te zorgen dat het proefstuk bezwijkt op het zwakste punt
? LITERATUUR
1 Armelin, H.S., Banthia, N., Predicting the Flexural Postcracking Perfor -
mance of SteelFiber Reinforced Concrete from the Pullout of Single
Fibers. ACI Materials Journal, 94(1), 1997, pp. 18-31.
2 Banthia, N., Trottier, J., Concrete Reinforced with Deformed Steel
Fibers, Part I: Bond-Slip Mechanisms. ACI Materials Journal, 91(5), 1994,
pp. 435-446.
3 Svec, O., Skoecek, J., Stang, J., Olesen, J.F., Thrane, L.N., Application of
the fluid dynamics model to the field of fibre reinforced self-compac-
ting concrete. Proceedings of the Numerical Modeling Strategies for
Sustainable Concrete Structures (NMSSC), Rossi, P. and Tailhan, J.-L.,
eds., Aix-en-Provence, 2012, pp. 1-9.
4 Grünewald, S., Performance-based design of self-compacting fibre
reinforced concrete. PhD thesis, Delft, 2004.
5 Wijffels, M.J.H., Wolfs, R.J.M., Suiker, A.S.J., Salet, T.A.M., Magnetic Orien-
tation of steel fibres in self-compacting concrete beams, 2015.
6 Wijffels, M.J.H., Magnetically orienting steel fibres in self-compacting
concrete. MSc thesis, Eindhoven University of Technology, 2013.
gedragen. De vezels onderling gedragen zich als staafmagne-
ten in het veld ? ze trekken elkaar aan en stoten elkaar af en
worden daarbij niet gehinderd door de aanwezigheid van
toeslagmateriaal. Door het vergroten van de homogeniteit van
het magnetisch veld kan er voor worden gezorgd dat de vezel-
verdeling niet wordt gewijzigd, terwijl de vezels wel worden
gericht. Het oriënteren van de vezels blijkt een positieve
invloed te hebben op de momentcapaciteit van de proefstuk-
ken.
De resultaten van het onderzoek bewijzen dat het combineren
van disciplines soms tot innovatieve resultaten kan leiden.
Het introduceren van magnetisme zorgt er immers voor dat
de staalvezels in het betonmengsel beter worden benut.
Wanneer de technische innovatie wordt doorgezet, kan
worden bespaard op materiaalkosten. In een sector waarin
de marges constant onder druk staan, kan dit van doorslag-
gevend belang zijn.
?
7a
7b
7c
Magnetisch geori?nteerd staalvezelbeton 2015
Reacties