cement 2006 7 23columncement 2008 5 23Hans RamlerWaarom word je constructeur?Ben ik wel de geschikte persoon om Remko Wiltjerop te volgen als columnist voor Cement, h?t vakbladvoor de constructeur? Immers, ik beoefen al sindsgeruime tijd het constructeursvak niet meer. Detwijfel was echter van korte duur. Allereerst omdat ikhet vak van constructeur vele jaren met plezier hebuitgeoefend, maar zeker ook omdat ik jarenlang dekennis voor het vak heb proberen over te dragen:door les te geven, artikelen te schrijven en lezingen tehouden. En niet in de laatste plaats: ik heb gemerktdat in latere functies de methodische aanpak van eenconstructeur van pas komt. Ik wil de lezer in mijncolumns daarom meenemen in mijn persoonlijkebelevingswereld van het constructeursvak.De vraag waarom ik constructeur werd is voor mij per-soonlijk weer actueel, omdat zoon en dochter inmid-dels in de bovenbouw van het voortgezet onderwijs zijnaangeland en een keuze moeten maken tussen voormij tot voor kort volslagen onbekende `profielen'.Wordt het Natuur & Techniek of juist Cultuur & Maat-schappij? Een keuze die grote gevolgen heeft voor hunvervolgopleiding en toekomstige loopbaan, terwijl zenog geen idee hebben van wat ze willen gaan doen. Ikdenk vaak terug aan mijn eigen jeugd. Ik werd geborenin 1958 in Den Helder en ben grootgebracht in de tijdvan de Deltawerken. Den Helder stond in mijn jeugdvooral in het teken van de bouw van de Nieuwe Havenen de dijkverzwaring. Grote bulldozers, vrachtwagensen kranen gaven de doorslag. Ik was definitief verkochtaan de weg- en waterbouw. Daarbij kwam nog dat deHTS-Alkmaar in de buurt was. Ik kon met de treinnaar school en dat was toch wel heel praktisch.Begin jaren `80 had ik mijn diploma in de afstudeer-richting Constructieleer op zak, maar er was vanwegede economische malaise in de weg- en waterbouw geendroog brood te verdienen. Met een aantal klasgenotenben ik toen naar Delft gegaan, want `de droom moestin vervulling gaan'! Eind jaren '80 kon ik dan eindelijkbeginnen met `het echte werk'. De eerste ervaringenwaren ontnuchterend. Je denkt een vak geleerd tehebben met veel houvast aan `vergeet-me-nietjes', tabel-lenboekjes en NEN-normen. De praktijk leert echterdat onze weg- en waterbouw vooral gebaseerd is opeeuwenlange ervaringen. Ooit probeerde ik een leek uitte leggen dat we onze paalfunderingen baseren op son-deringen en boringen. Dat ging goed totdat hij de gril-ligheid van de diverse sonderingen onder ogen kreeg.Ter geruststelling liet ik hem zien dat we tijdens hetheien kalenderen, maar de variatie van de kalendersta-ten maakte mijn geloofwaardigheid er niet beter op. Inhet rotsvaste vertrouwen dat jouw kunstwerk goed isgefundeerd, zet deze ervaring je toch aan het denken.Op welke ervaringen is deze praktijk gebaseerd? En opwelk moment ga je voorbij aan die ervaringen?De uitdaging voor elke constructeur is het herkennenvan deze situaties. Tegelijkertijd geeft dat de groteverantwoordelijkheid van de constructeur aan.Wanneer doe je een beroep op je eigen ervaring, jegevoel, je meer ervaren collega's of externe deskundi-gen? Vanwege het veelzijdige karakter van de weg- enwaterbouwkunde moet de constructeur vaak eenberoep doen op andere specialisten. De beste con-structeurs zijn dan ook diegenen die bereid zijnkennis en ervaring met anderen te delen.Van alle ontwikkelingen in het vakgebied is die vande informatietechnologie het meest spectaculair. Ikben nog net van de generatie die is geschoold met derekenliniaal en met ponskaarten voor de computer.ICT heeft geweldige mogelijkheden gecre?erd, func-ties veranderd, meer inzichten gegeven en soms ookmeer vragen opgeworpen. Zo heeft de tekentafelplaats moeten maken voor het AutoCAD-station ende rekenliniaal, via een rekenmachine met brom-mende adapter, voor een minicomputer. De mobieletelefoon en de elektronische agenda worden ge?nte-greerd in een smartphone. We praten niet meer metelkaar, maar mailen en sms'en. De jongste generatieweet overigens moeiteloos om te gaan met dezenieuwe mogelijkheden. Het meest illustratievemoment was voor mij tijdens een vakantie in een Ita-liaans stadje waarbij we de auto ergens in ??n van devele smalle straatjes parkeerden. Terwijl ik het adresop een blaadje wilde noteren had mijn zoon al mee-warig hoofdschuddend een foto van het straatnaam-bord genomen met de fotocamera van zijn mobiel.Terug naar de vraag: waarom word je constructeur?Meestal ben je nog jong als je de keuze moet maken.Een keuze die vaak wordt gevoed door toevallige fac-toren en praktische omstandigheden. Maar daarnavolgt het selectiecriterium `karaktereigenschap'. Vooralle constructeurs geldt dat je over bepaalde karakter-eigenschappen moet beschikken,omdat het een voortdurende ontdek-kingstocht is, waarbij je onderinvloed staat van de nieuwste tech-nologische ontwikkelingen. Ditvereist bovenal een groot aanpas-singsvermogen en verantwoordelijk-heidsgevoel. Het is een mooi vak datleidt tot tastbare zaken, die nage-noeg altijd een nuttige functie voorde maatschappij vervullen.ir. J.P.G. (Hans) Ramler is sinds 1 januari2008 directeur van BAM Wegen bv en wasdaarvoor ruim 20 jaar werkzaam in de con-structieve beton- en waterbouw in binnen- enbuitenland. Hij heeft als constructeur aangrote projecten meegewerkt, zoals de Store-baeltbrug in Denemarken, diverse tunnels inNederland, kademuren en aanlegsteigers inZuidoost Azi? en de HSL Zuid.
Reacties