De Zeesluis IJmuiden is de grootse zeesluis ter wereld. De indringing van zout zeewater beperkt echter het gebruik van de sluis. Iedere schutting leidt ertoe dat 10.000 ton zout het Noordzeekanaal instroomt. Om dat in een ongebruikelijk perspectief te plaatsen: als we met alle Nederlanders dat zout van één enkele schutting zouden consumeren, dan doen we daar met de aanbevolen 6 gram per dag drie maanden over. Iets serieuzer: zoutindringing is een probleem omdat het negatieve gevolgen heeft voor drinkwatervoorziening, landbouw en natuur (en technische installaties).

De Selectieve Onttrekking bij Zeesluis IJmuiden laat zien hoe beton letterlijk het verschil maakt –tussen zout en zoet, tussen land en zee, tussen idee en realisatie. Het is een waterbouwkundig meesterwerk dat niet alleen zout water tegenhoudt, maar ook een stroom aan innovaties losmaakt. Prefab pijlers van 3000 ton, vispassages, hydraulische wanden en een beweegbare zakdeur – het project is een toonbeeld van technische durf en ecologische verantwoordelijkheid.

Over 100 jaar zal de sluis er nog staan. De prijsvraag voor de naam van deze sluis bij IJmuiden ontaarde in een anticlimax: ‘Zeesluis IJmuiden’. Had men maar voor 'Irma Sluis' gekozen; dan ontdekten over 100 jaar de terugblikkers een leuke anekdote over de crisistijd waarin de sluis geopend werd.

Max Hendriks

Lees alle artikelen van deze editie of bekijk het hele nummer.