Door schade aan de bestaande brug en de komst van een buslijn en in de toekomst waarschijnlijk ook een tram, was een reconstructie van de bestaande Koningin Julianabrug in Katwijk noodzakelijk. Het dek en een deel van de steunpunten zijn vervangen en het beweegbare deel is komen te vervallen. Bij de reconstructie moest de bestaande uitstraling zo veel mogelijk in stand blijven.

De Koningin Julianabrug in Katwijk is een wegverbinding in de Biltlaan over het Uitwateringskanaal. De brug vormt de verbinding tussen noord en zuid langs de kust. Over de brug kruist het auto- en langzaam verkeer, onder de brug de scheepvaart. Dankzij een beweegbaar deel in het midden konden hoge schepen de brug passeren.

De brug is gebouwd rond 1963 en heeft een stedelijk en solide karakter met opvallende gemetselde pijlers, gedetailleerd betonwerk en een eenvoudige maar kenmerkende blauwe leuning (foto 1 en 3). Andere opvallende kenmerken zijn het brugwachtershuisje met bronzen dak, de bronzen scheepvaartseinen en het kunstwerk ‘Drie bronzen zeepaardjes’ dat in 1978 op de brug is geplaatst.

De oorspronkelijke Koningin Julianabrug bestond uit drie velden: twee betonnen aanbruggen en een middenveld bestaande uit een basculebrug met stalen val (fig. 4). De twee betonnen aanbruggen waren identiek en opgebouwd uit betonnen prefab liggers met een overspanning van 14,40 m. Het middenveld overspande 10,90 m tussen beide pijlers. Het bestaande dek was circa 21,5 m breed en had een totale lengte van circa 51,0 m. De bestaande onderbouw bestond uit twee laaggelegen landhoofden en twee betonnen (bascule)kelders als tussensteunpunten. De landhoofden waren van steunberen voorzien (foto 5) en zijn evenals de (bascule)kelders op prefab betonnen palen gefundeerd. Deze palen variëren van 300 × 300 mm² en 350 × 350 mm² tot 400 × 400 mm². De zichtbare betonoppervlakken van de onderbouw zijn met metselwerk afgedekt.