columncement 2006 7 21In het weekend heb ik afgesproken met mijn studie-maatjeomweereensbijtepraten.Samenmetz'nvrouwen dochter kwam hij dit keer bij ons langs. Eerst evende verbouwing bekeken. `Het is wel veranderd', zei hij,en `Mooi, die stalen balken in het zicht!'.Hoewel het al snel over constructies ging, hebben we,tussen de constructies door, over andere zaken gespro-ken. Zo kwamen we bij het onderwerp kinderen. Eenonderwerp dat tijdens onze studie een te vermijdenterrein was. Zijn vrouw, die kinderarts is, vertelde hetverhaal van de eerste keer dat hun pasgeboren kindjeverhoginghad.Deheledagrondde39,5gradenCelsius;dat is toch veel voor een baby. Het was wel vreemd wantverder vertoonde ze geen andere symptomen dieduidden op een griepje of een ziekte. Tegen de avondlag de baby bijna geheel bloot in haar wiegje om op diemanier de temperatuur te laten dalen. Dit hielp ook alniet, dus de verloskundige gebeld. Toen die langskwamhad mijn maatje de zaak al opgelost. Hij had namelijkzijn eigen temperatuur gemeten en wat bleek... ook hijhad verhoging!Van de kapotte thermometer weer naar constructies.Waarschijnlijk twijfelt iedere constructeur wel eens aanz'n rekeninstrumenten en ontwerpmethodes. Berich-ten in de media over scheurende vloeren, vallendebalkons en instortende daken maken deze twijfel alleenmaar groter. Als er maar enige twijfel ontstaat, wordener vanuit allerlei disciplines specialisten bijgehaald. Zozijn we bezig elkaars werk te beoordelen. De ene keertreden wij op als specialist. De andere keer worden onzeberekeningen door de net nog gewantrouwde construc-teur onder de loep gelegd. Second opinions worden tepas en te onpas gevraagd. Het begint zo langzamerhandtot een deel van ons werk te behoren.Een bevriende aannemer belde mij onlangs op met hetverzoek een project te beoordelen. `Jan, ik moet een gatzagen van 7 m breed in een tunnelwand van 1,2 m dik.Boven het gat is geen latei of balk die de vloer kandragen. Er heeft al een bureau naar gekeken en zezeggen dat het kan, maar ik vertrouw het niet helemaal.Je kunt toch niet zomaar een gat van 7 m breed zagenin een tunnel, zonder daarvoor constructieve voorzie-ningen te treffen?' `Nou nee' dacht ik.Er werd een vergadering belegd bij de opdrachtgever...die zo graag het gat wilde. Ook de constructeur van deopdrachtgever was daarbij uitgenodigd. In de vergade-ring legde de bevriende aannemer voorzichtig uit dat hijhet niet helemaal vertrouwde en mij daarom mee hadgenomen. Na wat kritische vragen werd ons verzekerddat het allemaal goed was doorgerekend en dat er nietsaan de hand was. `Dat heb ik vaker gehoord. Laten we ertoch nog maar een keer goed naar kijken', stelde ik voor.Deberekeningenmochtenwenaenigaandringeninzien.Eendikkeordnervolmetin-enuitvoervaneencomplexe3D-berekening. Dat moest wel goed zijn. Er was een uit-voerig vergelijk gemaakt van de situatie voor en na hetmaken van het gat. De buigende momenten in de vloerwerden niet meer dan 15% groter. Met de aanwezigewapening moest dat geen probleem zijn.`Iserooknaardedwarskrachtenponsgekekenindeplaat?Die moet toch aanzienlijk veranderen', vroeg ik. `De vloerwordt door het weghalen van een deel van de wand, lokaalineenspuntvormigondersteundinplaatsvanlijnvormig'.`Goede vraag, we rekenen het nog eens na.'Het laatste bericht watik kreeg is dat het gatmeer voeten in de aardebleek te hebben dan ge-dacht. Wat als mijn be-vriende aannemer min-der wantrouwend wasgeweest .....? nJan VersteegenEen gezonde dosis wantrouwen