columncement 2006 8 25Waarom kies je voor het constructeursvak? Wat maakthet vak de moeite waard om er zoveel energie in testeken, vroeg ik mij af voordat ik startte met dezecolumn.Deinteressebegintalvroeg,ergensopdekleuterschool.Daar hadden we een houten doos vol met een soorthouten meccano-onderdelen, zoals houten balkjes endraadeinden met moeren van hout. Er zaten zelfshouten wielen bij. Ik wilde graag een kar bouwen, eensoort Flintstones-achtige auto waarbij je ook op het dakkunt zitten. Als je wat ouder wordt en je zit op de lagereschool, nu groep 3 t.m. 8 van de basisschool, bouw jevlotten, hutten, zeepkisten enz. Mijn trots was eenhouten skateboardbaan waar we met een zelfgemaaktebobslee met oude rolschaatsen als onderstel vanafgingen. Wat was dat spannend!De interesse in het maken, het in elkaar zetten van aller-lei verschillende constructies, was al vroeg gewekt enbegint bij dit soort eenvoudige dingen."Jij moet ingenieur worden", riep mijn oudere buur-meisje, die ook gebruik mocht maken van de skate-boardbaan. "Bedankt voor de tip, buurmeisje!". Daar-over had ik als 12-jarig jongetje tot op dat moment nognooit nagedacht.Na de nodige opleidingen was het dan zover, want tipsvan je buurmeisje moet je heel serieus nemen. Eerstnog even een jaartje in militaire dienst en dan beginnenmet werken. Hoewel ik er vooraf wat zwaar aan tilde,viel het eigenlijk best mee. Het was behoorlijk afwis-selend. Het ene na het andere werk kwam aan mijnbureauvoorbij.Vaneenkleineverbouwing,ditkeernietvan mijn eigen huis overigens, tot een groot winkelcen-trum dat ik moest overnemen van een andere construc-teur. Wat mij nog goed bijstaat is dat ik de verbouwingmocht doen van mijn toenmalige baas en inmiddelscollega. Hij vertelde mij: "Jan, we gaan een uitbouwontwerpen voor een opdrachtgever die zelf bijzonderveel kennis van het constructeursvak heeft en jij moetiets heel slims bedenken". Ik wist toen overigens nietdat het om zijn eigen huis ging; dat heeft hij pas jarenlater verteld. Ik zal u niet vermoeien met de slimmeoplossing, die hij overigens zelf heeft bedacht.Kort nadat ik ben gestart met werken als constructeur,is ook het architectenbureau MVRDV opgestartwaarmee ik in korte tijd veel constructief uitdagendeprojecten heb gedaan.Zij vergen als architect met hun vernieuwende ontwer-pen toch iets meer van ons vernuft dan de, overigensniet denigrerend bedoelde, `standaard' projecten. Zijhebbenmijalsconstructeuruitgedaagdomtothetuiter-ste te gaan en daarmee hebben zij ook mijn enthousi-asme voor architectuur verder vergroot. Daarmee is ookmijnbeeldopconstructiesveranderd.Nahetafstuderenwilde ik het liefst grote overspanningen maken met veeltuien en constructief zichtbaar geweld. Nu zie ik deuitdaging meer in het versterken van het architecto-nisch ontwerp en vind ik het minder belangrijk of deconstructie nu wel of niet zichtbaar is. Zo zijn er inmid-dels meer architecten die mij de nodige constructieveuitdagingen bezorgen. Hoewel het nog wel iets specta-culairder zou kunnen in Nederland.Het leuke van het vak - want daar begon ik mee - zit vooreen deel in het zoeken naar technische oplossingen, hetmaken van verschillende constructieve ontwerpen metverschillende materialen, overspanningen en systemen.Maar ook in de interactie met verschillende partijenaan de ontwerptafel. Van een Pro-gramma van Eisen een heel gebouwontwerpen, dat is toch iets bijzon-ders. Je moet van woorden iets wer-kelijks maken, iets waar mensen inleven. Een goed uitziend en functio-nerend gebouw dat de wensen vande opdrachtgever waar maakt, dat iswaar het uiteindelijk om draait.De interactie met enthousiastemedewerkers intern speelt ook eenbelangrijke rol in ons vakgebied enleidt tot extra plezier. Met eenenthousiast team werken aan eenuitdagend project, dat maakt hetconstructeursvak tot een genot!Eenieder die niet over een buur-meisje met goede tips beschikt: ikraad het u van harte aan! nJan VersteegenConstructeur, een droomberoep ?