Dit is het achtste artikel in deze serie, waarin we kennis maken met een jonge constructeur. In deze editie het woord aan Jules Miseré. Hij deelt zijn visie op het constructeursvak en vertelt over zijn ervaringen tijdens een van zijn eerste projecten, Theater de Stoep in Spijkenisse.
De jonge constructeurde jonge constructeur82014ik bennaam ir. Jules Miser?leeftijd 34 jaaropleiding TU Eindhoven, Bouwkunde - richtingconstructief ontwerpenafstudeerproject Toepassing van staafconstructies in blob-architectuurbij Wim Huisman, Arjan Habraken en prof. Bert Snijderwerkgever Arupfunctie senior constructeur, projectleiderwerkzaam sinds 2006baan gekregen door afstudeerbegeleider bij Arupbelangrijk in ontwikkeling collega's in binnen- en buitenlandeerste project ROC Leiden Lammenschansrol bij eerste project constructeurJulesMiser?Mijn meningAdviserendconstructeurConstructeurs worden de laatste jaren ingehuurd om ontwerpensimpelweg door te rekenen, zo lijkt de trend te zijn. `Blijft het zostaan of niet?', is vaak de vraag die een constructeur moet beant-woorden. Maar dankzij moderne 3D-reken- en modeleertech-nieken, zijn we beter in staat om architecten en opdrachtgeversgedurende het hele ontwerpproces te adviseren. Zo kun je metbehulp van een 3D-model sneller en makkelijker bepalen hoeeen gebouw met een door architecten bedachte, moeilijk tebouwen vorm, toch mogelijk kan worden gemaakt. Tegelijker-tijd kan snel inzichtelijk worden gemaakt wat de gevolgen zijnvan bepaalde keuzen voor de constructie en de hiermee verbon-den onderdelen van het gebouw. Slaag je erin om met behulpvan zo'n 3D-model een echte adviesrol naar je toe te trekkendan is dat niet alleen heel erg leuk, maar je kunt als constructeurook echt iets aan een ontwerp of project toevoegen. Meerwaardecre?ren in plaats van alleen sommetjes maken.Soms stellen nieuwe technieken de constructeur in staat innova-tieve oplossingen te introduceren bij projecten. Zo hebben mijncollega's bij Arup voor een tensegrity-constructie ? waarbijkabels een constructie van onderling niet met elkaar verbondendrukstaven overeind houden ? de knooppunten van de kabelszo ontworpen dat deze door een 3D-printer kunnen wordengemaakt. Het idee van printen ontstond doordat de knooppun-ten allemaal op elkaar lijken, maar in detail verschillend zijn. Endat zou op basis van de gebruikelijke productiewijze tot hogekosten leiden. Het is nu nog een studie, maar geeft wel inzicht inde toekomst van ons vak.Een adviserend constructeur moet over de grenzen van het vakheen kijken. Dat maakt het heel interessant. Hij moet zichverdiepen in de wensen en gedachten van de architect, die hetidee dat in zijn hoofd zit zo compromisloos mogelijk in eengebouw wil vertalen. Tegelijkertijd moet hij rekening houdenmet de andere bouwpartijen, bijvoorbeeld de bouwer, de instal-lateur en natuurlijk de opdrachtgever, die hetzelfde idee zo effi-ci?nt mogelijk en op een constructief verantwoorde manierwillen uitvoeren. Het is de uitdaging om als adviserend con-structeur die soms tegengestelde werelden bij elkaar te brengen.Mijn projectTheater SpijkenisseArchitectenbureau UNStudio heeft in opdracht van de gemeenteSpijkenisse een theater ontworpen met daarin twee zalen metrespectievelijk 650 en 200 zitplaatsen (foto 1). Arup bedacht deconstructie en de installaties. De belangrijkste constructieveuitdagingen van het project, dat in het najaar 2014 werd opgele-verd, waren de complexe geometrie van het gebouw en debeperkte mogelijkheden voor verticale krachtafdracht.De jonge constructeur 82014 831Rubriek`De jongeconstructeur'In deze rubriek maken we kennis met een jonge constructeur.Hij of zij deelt zijn/haar mening over het vak en belicht een vanzijn/haar eerste projecten. De rubriek is tot stand gekomen insamenwerking met YouCon, de vereniging van en voor jongeconstructeurs.1 Theater de Stoep in Spijkenissefoto: Jan Paul Mioulet2 3D-model van het theater PROJECTGEGEVENSproject Theater de Stoep in Spijkenisseopdrachtgever Gemeente Spijkenissearchitect UNStudiohoofdconstructeur ontwerpfase Arupaannemer VORM Bouwconstructeur uitvoering IOB2De ingang van het gebouw bestaat uit een kolomvrije hal van30 x 20 m2. De grote overspanning wordt onder andere gereali-seerd met behulp van een groot vakwerk boven de entree enhangliggers die tussen de kleine en grote zaal zijn opgehangen.Het walvisvormige dak, de eyecatcher van het gebouw, is zoontworpen dat voor de draagconstructie zo veel mogelijk stan-daard profielen konden worden gebruikt. Dat heeft de kosten vande constructie beperkt.Het gebouw zit verder vol met bijzondere constructieve onderde-len waarvoor niet kon worden uitgegaan van standaard oplossin-gen. Zo is onder het gebouw een kelder gemaakt die vlakbij eenprimaire waterkering ligt en moesten er uitkragende vakwerk-spanten worden ontworpen en gebouwd. Voor de kleine zaal isbovendien een doos-in-doos-constructie uitgewerkt. Een lossestaalconstructie is daarvoor in een betonnen bak geschoven omde geluidsoverdracht tussen de zaal en de foyer te kunnendempen. Daarnaast moest een stalen toneeltoren wordengebouwd. Kortom, het theater leverde voor een constructeurmeer dan genoeg complex reken- en ontwerpwerk op om zijnhart aan op te halen.De complexiteit van het project was aanleiding om in het soft-wareprogramma Revit een multidisciplinair 3D-model van hethele theater te maken (fig. 2). Dit stelde het ontwerpteam in staathet theater steeds vanuit alle denkbare hoeken te bekijken. Hier-door werd grip gehouden op onder meer de ingewikkelde vormvan het dak. Essentieel was dat tijdens het ontwerp veel uitwisse-ling van de modellen plaatsvond tussen de ontwerpende partijen.Mijn rolHoofdconstructeurveeleisend projectHet project was halverwege de DO-fase toen ik het overnam. Ikheb daarna als hoofdconstructeur de uitwerking gebracht naarDO-plus, een voor de aanbesteding vereist niveau. Daarnaastwas ik aanspreekpunt voor de architect en de opdrachtgever.Het was voor mij de eerste keer dat ik als hoofdconstructeurbetrokken was bij zo'n complex en veeleisend project, boven-dien ontworpen door een vooraanstaand architectenbureau.Na de aanbesteding hebben we de bouw van het theater helaasniet van dichtbij kunnen volgen, omdat de constructieveuitwerking in deze fase de verantwoordelijkheid was van deconstructeur van de aannemer. Hierdoor hebben we de realisa-tie alleen van een afstand gevolgd. Dat was spijtig, want eengebouw langzaam en volgens plan onder je ogen zien verrijzen,is toch waar je het uiteindelijk voor doet.
Reacties