Prof.ir.D.VANDEPITTEMET EMERITAATOp 24 junijl. had in de aula vande Rijksuniversiteit Gent(RUG) een bijzondere acade-mische zitting plaats, georganiseerd tergelegenheid van het offici?le afscheidvan prof.irD.Vandepitte, die in oktober1987 de pensioengerechtigde leeftijdheeft bereikt.Prof. Vandepitte geniet in Belgi? eenbijzonder aanzien. Zijn verdiensten be-perken zich niet tot de universiteit vanGent, waar hij ook rector magnificus isgeweest. Dit bleek uit het uitvoerigebeeld dat zes sprekers van hem hebbengeschetst. Prof.Vandepitte geniet ook inandere landen bekendheid, niet in hetminst in Nederland. Gedurende tweeperioden is hij lid geweest van de redac-tieraad van ons tijdschrift en in die hoe-danigheid heefthij de redactie meerma-len gewezen op de kennis en kunde inons zuidelijke buurland.nieursopleidingen, waardoor de in-vloed van Vandepitte blijvend is, ookzonderzijnpersoonlijkebetrokkenheid.Dathij alswetenschapper niet alleen be-kendheid genoot binnen zijn eigen vak-gebied moge blijken uit het lidmaat-schap van de Koninklijke AcademievoorWetenschappen,LetterenenScho-ne Kunsten.De betekenis van prof. Vandepitte voorde Belgische bouwnijverheid komtvooral tot uiting in het lidmaatschap(sinds 1955) van de Technische Raad vanSECO,waarvan hij sinds 1980voorzitteris. In die hoedanigheid was hij nauw be-trokken bij de controle op de ontwerpenvan destijds zeer geavanceerde bouw-werken ten behoeve van de wereldten-toonstelling Expo'58 te Brussel. Detechnieken en materialen die toen nogtamelijk onbekend waren, hebben bijL-_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _-' deze gelegenheid een geweldige stimu-lans gekregen. Door zijnverbondenheidaan SECO heeft hij zich met vele aspec-ten van de bouw bezig gehouden. Menschetst hem als d? raadsman voor hetontwerp en de uitvoering van belangrij-ke werken, zowel op het gebied van deciviele techniek als dat van de bouw-kunde. Hij heeft eraan kunnen bijdra-gen dat de nieuwe ontwikkelingenen deschaalvergroting bij de bouw zo goedmogelijk zijn begeleid.Vandepitte is na het behalenvan zijn in-genieursdiploma in 1944 aan de RUG teGent begonnen als assistent van wijlenprof.G.Magnel inhetlaboratoriumvoorGewapend Beton, dat later het 'labora-torium Magnel' zou worden genoemd.Dat assistentschap duurde overigensniet lang, want zijn eerstejaren als inge-nieur droegeneen duidelijkori?nterendkarakter. Zo was hij onder meer kortetijd ingenieur bij de Dienst voor Open-bare Werken en verbleefhij eenjaar inde USA, waar hij aan de Yale Universitybij prof.Cross promoveerde tot 'MasterofEngineering' (1949). Interessant is tevernemen dat hij de Verenigde Statendestijds intensief heeft doorkruist omhetingenieursvakinzijnvele uitingen tebestuderen.In 1956 volgde hij prof.Magnel op alsdocent aan deRUG. In 1960werd hij be-noemd tot gewoon hoogleraar in de be-rekeningvan constructies en deze func-tie heeft hij tot eind 1987 vervuld.In kort bestek is een volledige beschrij-ving van al zijn activiteiten niet moge-lijk. Daaromvestigenwij deaandachtopenkele hoofdzaken.Onder Magnel kwam hij al in 1945 inaanraking met de bijzondere eigen-schappen van het voorgespannen beton.Een aandeel in de ontwikkeling van detoepassingsmogelijkheden van dit ma-teriaalleverde hij in dejaren'50 metzijnhangbruggen voor hetwegverkeer. Hierwordt de voorspanning geleverd doorde draagkabels. Een kenmerkend voor-Cement 1988 nr. 9deel van de betonnen verstijvingsliggerten opzichte van een in staal, is de voorhet opnemenvan de drukkrachtvereistegrote doorsnede. De daarmee verkregenbuigstijfheid resulteert in een grotereknikveiligheid in het horizontale vlak.Door de voorspanning in de verstij-vingsliggers, als gevolg van de trek-krachtin de draagkabel, ontstaateen ge-sloten statisch systeem zodat geen hori-zontale krachten op de oevers wordenovergebracht. Op deze wijze heeft hij indejaren '50 verschillende hangbruggengebouwd (onder meer te Merelbeke)waarvan de grootste overspanning 100m bedraagt. En hij wist overtuigend deeconomie van dit systeem aan te tonenvoor hoofdoverspanningen van 400 tot500m!Zijn verdiensten als wetenschapsmankomen duidelijk tot uiting bij de verde-re uitbouw van het 'laboratorium Mag-nel'. Veel aandacht besteedde hij aan deverdieping van het inzicht in het gedragvan constructies. Op dit gebied heeft hijniet alleen veel experimenteel onder-zoek verricht, maar hij voorzag ook ineen dringende behoefte aan een goedleerboekoverde grondslagenen toepas-singen van de berekening van construc-ties naar de huidige stand van weten-schap en techniek. In de jaren 1979 -1982 verschenen de drie delen van zijnstandaardwerk 'Berekening van Con-structies' (totaal ca. 2000 bladzijden).Dit werk mag worden beschouwd alszijn nalatenschap aan toekomstige inge-Deze man die de veelzijdigheid van hetingenieursvak tot in zijn vingertoppenbeheerst, blijkt tevens een uitstekend le-raar die de aandacht op essenti?le zakenweet te vestigen. Als rector magnificus(1969-1973) heeft hij zich een goed be-stuurder getoond. Het was een moeilij-ke tijd als gevolg van de Parijse studen-tenrevolte van mei 1968 die ook aan deuniversiteit van Gent niet voorbij is ge-gaan.Prof. Vandepitte is een innemende per-soonlijkheid die op voortreffelijke wijzemet anderen weet om te gaan. Wat be-treft zijn uitdrukkingsvaardigheid inwoord engeschrift, h~eft deredactievanCementmeermalen mogen ervaren, hoezorgvuldig hij omgaat met de gemeen-schappelijke Nederlandse taal.Wij wensen hem nog vele goede jaren,die ongetwijfeld voor een deel gewijdzullen zijn aan bouwconstructies.M.G.P.Nelissen49