Columncolumn1 2016 81Hoe goed we alles ook doordenkenen voorbereiden, het leven hangtvan toevalligheden aan elkaar. Eenfeit waar menig hoogdravend filo-soof zijn tanden op kapot heeftgebeten. Zo zat ik laatst te denkenhoe mijn leven anders had kunnenlopen. Vervolgens ging ik slapen enhad ik de volgende droom, of moetik zeggen nachtmerrie?22 november 2015 18.30 u, met eendroef gemoed parkeerde Robby N.zijn derdehands Porsche ergenslangs een gracht in Amsterdam. Hijbelde even met de parkeerdienst ensjokte naar zijn stamkroeg`de Blau-we Aap'. Daar kwam hij al zo'n 30 jaar,al heette het toen anders,`Bolle Jan'of zoiets. Maar veel was er niet ver-anderd. Na zijn studie Civiele Tech-niek in Delft was hij teruggekeerdnaar zijn geboortestad Amsterdam,waar hij in de Jordaan was opge-groeid. In de Amsterdamse binnen-stad werd, en wordt nog steeds, hetnodige verbouwd en al tijdens zijnstudie berekende Robby voor alleaannemers`omes'de constructieveingrepen. Tegen een leuk zwartbedragje dat hem in staat stelde inzijn Delftse studententijd eenbehoorlijk ruig uitgangsleven teleiden. Je bent maar eenmaal jongtenslotte. Na het afstuderen zettehij dit voort. Zijn diensten voorverbouwingen en soms zelfsbehoorlijke nieuwbouw in deAmsterdamse binnenstad kondenbijna allemaal op de volle tevreden-heid van zowel klanten als aannemersrekenen. In goede samenwerkingmet de buitendienstinspecteurs ende gemeenteconstructeurs regeldehij het nodige, zodat tot iederstevredenheid precies dat gebeurdewat nodig was om een goed bouw-werk neer te zetten. De goede con-tacten met de overheid werdennauwgezet onderhouden. Hoogte-punt waren de kalkoen en de flesgoede cognac, waarmee hij tussenkerst en nieuwjaar zijn relaties afliepom hen te bedanken voor de goedesamenwerking in het afgelopen jaar.Ook gaf hij les in beton- en staalcon-structies op de HTS aan de Wilt-zanglaan in Amsterdam. En als ereen goede student tussen zat hadRobby wel een klusje voor hem(helaas nog geen`haar'in die jaren),wat hem weer hielp een piek in debezetting weg te werken. Tevensbegon hij na een paar jaar oudepanden in de binnenstad op tekopen, die hij door de aannemers`omes'? vooral uit Volendamtrouwens ? liet opknappen. Vooreen leuk bedrag verkocht hij deontstane appartementen aan jongestelletjes, pas afgestudeerde enfinancieel omhooggevallen rechten-en/of managementstudenten.Zo kwam hij de jaren 80 en 90 meerdan goed door. Maar na 2000 ginghet niet meer zoals Robby hetgewend was. De ambtenaren traptenop de rem om met hem samen tewerken:"Sorry Robby, maar meerdan een fles wijn van 5,- mogen weniet meer aannemen". Ook gingenzijn goede contacten ??n voor ??nmet de VUT (voor de jongereCementlezers: toen mocht je nogmet 57 (!) jaar met pensioen). Maargoed, de markt voor appartementjesliep tot 2008 goed door en het geldstroomde binnen. In 2008, toen definanci?le markt instortte en hetonroerend goed weinig meer waardwas, kreeg Robby een behoorlijkeklap te verwerken. Het gewone werk,berekeningen maken van verbou-wingen, liep gelukkig door, maarveel einden van de maand moestenuit het spaargeld worden aangevuld.Robby duwde de deur van de BlauweAap open en betrad het etablisse-ment waar de tijd stilgestaan leek tehebben. Een echte Amsterdams brui-ne kroeg waar de gehaktballen ineen kom gestolde jus lagen te wach-ten op een liefhebber. Tante Sjaan,vroeger een oogverblindende blon-dine, nu een ordinair dikke zonne-bankklant, maakte snel haar sigaretjeuit en zei:"Ha die Robby, het gebruikelijkerecept?""Zet er maar een dubbele kopstoot(= glaasje jenever) naast, Sjaan, datkan ik wel gebruiken.""Nou, Robby, je ziet er sacherijnig uit.Wat is er met je gebeurd?""Lieverd, breek me de bek niet open,anders moet er een Chinees naar bui-ten. Wat ik nu op het stadhuis ? ohnee, sorry het stadsdeelraadcentrum? heb meegemaakt, verschrikkelijk.Een vrouwtje van amper 30 jaar opnaaldhakken vond het nodig om mijte vertellen dat een halfsteens muurgeen belasting meer mag dragen.`Van wie mag dat dan wel niet?', vroegik. Van de NEN 8700, zei ze, en ookmoest ik een tweede draagweg aan-brengen in het 17e-eeuwse pandwaarmee ik bezig ben.`Een tweededraagweg?', vroeg ik nog. Ja, dat stondin de Eurocode om de gebouwen vei-liger te maken, want als er, om watvoor reden dan ook, door een bom-aanslag of een op hol geslagen truckof zoiets, een belangrijk onderdeelvan een gebouw bezweek, moest derest toch overeind blijven staan.""Tja", zei Sjaan,"met die engerds metdie baarden weet je het niet meertegenwoordig. Je bent je leven nietmeer zeker. Eigenlijk wel een goedidee dus die tweede kraagweg ofzoiets.""Klopt, Sjaan, maar een halfsteensmuur, die al 300 jaar zijn werk goeddoet, afdanken; dat gaat mij te ver.Hebben ze nou echt achtduizend-zevenhonderd regeltjes moetenschrijven om met deze onzin tekomen. Die gasten zijn volkomen deweg kwijt, geef mij nog maar een kop-stootje. Misschien dat die de halfsteensmuurtjes in mijn kop kan weghalen."Toen werd ik zwetend wakker. Wilt u reageren op deze column?Stuur dan een mail naarcement@aeneas.nl.De ZZP-constructeurRob NijsseVisie van de werkvloerHet lezen van deze column kan uwgeestelijke gezondheidstoestandernstige schade toebrengen.Woedeaanvallen en gewetens-conflicten zijn niet uit te sluiten.Prof.ir. Rob Nijsse is hoogleraarStructural Design aan de faculteitBouwkunde en de faculteit CivieleTechniek van de TU Delft en isdaarnaast werkzaam als senioradviseur constructies bij ABT bv.Gedurende een jaar bespreektNijsse in de columnserie`Visie vande werkvloer'op directe en komi-sche manier actuele kwesties.