Ik stond in het droogdok van Damen Verolme in Rotterdam: een gegraven droogdok van 405 x 90 m in de Botlek dat gemakkelijk plaats biedt aan offshore installaties, evenals aan de grootste schepen ter wereld. Maar nu blijkt dit droogdok ook precies genoeg ruimte te bieden voor de bouw van twee gigantische tunnelelementen die later, iets verderop, worden afgezonken en dan het centrale deel van de Blankenburgtunnel vormen. En 'precies genoeg' is niet overdreven; als je je tussen de twee parallel gelegen tunnelelementen wil begeven, kunnen coronakilo's hinderlijk in de weg zitten.
Nee, ik wil mijn eerste hoofdredactioneel niet gebruiken om een exposé te geven over de Blankenburgtunnel of over de nieuwe snelweg als geheel met tal van prachtige constructieve uitdagingen en oplossingen. Misschien lezen we dat later eens in Cement van de mensen die er werkelijk bij zijn betrokken. Waar ik wel aan wil refereren, is het enorme enthousiasme dat me in alle gesprekken trof. De zon die in het droogdok scheen en het feit dat het project op schema ligt, zullen daar zeker aan hebben bijgedragen. Maar dit enthousiasme is breder. Het lijkt te horen bij iedereen die professioneel bij betonconstructies betrokken is.
Hetzelfde enthousiasme tref ik ook aan in dit nummer van Cement, bijvoorbeeld in de manier waarop Dorien Staal in haar column over de betonsector vertelt. En ook bij de jonge constructeur Sanne Froukje de Haan ontbreekt het niet aan enthousiasme. Dit maakt dat de sector constant in beweging is. Deze Cement leest als een bloemlezing van deze beweging: slankere (en dus duurzamere) hoogbouw in Eindhoven, monitoren van trillingen in hoogbouw in Rotterdam, een fraai staaltje rekenwerk en dito uitvoering van een dubbelgekromd dek voor een fly-over bij Emmen en aanpassingen van productnormen voor opleggingen (waarbij, eerlijk is eerlijk, de beweging nog wel wat sneller mag gaan). Oh en er is ook nog een interview met een enthousiaste hoofdredacteur.
Lees alle artikelen van deze editie of bekijk het hele nummer.
Reacties